Συμμάχους αναζητεί ο νικητής των πορτογαλικών εκλογών και νυν πρωθυπουργός, Ζοζέ Σόκρατες, προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Υπενθυμίζεται ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σόκρατες κέρδισε τις εκλογές τις Κυριακής, ωστόσο, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, όπως είχε συμβεί πριν από τέσσερα χρόνια.
Οι επιλογές που έχει στη διάθεσή του είναι περιορισμένες: η ηττημένη των εκλογών πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Μανουέλα Φερέιρα Λέιτε, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν συνεργάζεται μαζί του.
«Δεν μπορώ να βρω τίποτα κοινό μεταξύ εμού και του μηχανικού Σόκρατες» είχε δηλώσει η 68χρονη πολιτικός πριν από λίγες εβδομάδες.
Ωστόσο, η γκρίνια στο εσωτερικό του κόμματός της έχει αρχίσει να γίνεται έντονη μετά το πολύ κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Οι σοσιαλδημοκράτες εμφανίζονταν (στις δημοσκοπήσεις) να δίνουν μάχη στήθος με στήθος με τους Σοσιαλιστές του Σόκρατες, για να τερματίσουν τελικά δεύτεροι με πολύ κακό ποσοστό: μόλις 29%.
Η ίδια, πάντως, η Λέιτε έχει δηλώσει ότι θα παραμείνει στην ηγεσία τουλάχιστον μέχρι τις δημοτικές εκλογές της 11ης Οκτωβρίου. Υπενθυμίζεται ότι από το κόμμα της Λέιτε προέρχεται ο νυν πρόεδρος της χώρας (και πρώην πρωθυπουργός) Άνιμπαλ Καβάκο Σίλβα, όπως και ο νυν πρόεδρος της Κομισιόν (επίσης πρώην πρωθυπουργός) Ζοζέ Μπαρόζο.
Οι υπόλοιπες επιλογές που έχει στη διάθεσή του ο Σόκρατες είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Υπάρχει το Αριστερό Μπλοκ (ΒΕ) με 10% και το Κομμουνιστικό Κόμμα, ωστόσο, είναι πολύ δύσκολη η συνεργασία μαζί τους, αφού οι πολιτικές τους θέσεις διαφέρουν σημαντικά σε θέματα οικονομίας, αλλά και εξωτερικής πολιτικής (η συμμετοχή της Πορτογαλίας στο ΝΑΤΟ).
Η άλλη επιλογή που έχει στη διάθεσή του είναι το μικρό συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο επίσης βγήκε ενισχυμένο από τις κάλπες. Ωστόσο, ούτε σε αυτή την περίπτωση βγαίνουν τα «κουκιά» της απόλυτης πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, ενώ και εδώ οι πολιτικές διαφορές είναι αρκετές.
Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια συνεργασία είχε υπάρξει και στο παρελθόν: το 1978, λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας.
Πολιτικοί αναλυτές δεν αποκλείουν τελικά ο Σόκρατες να επιλέξει το μοναχικό δρόμο του σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας και της προσπάθειας συγκρότησης συμμαχιών, ανάλογα με το νομοσχέδιο και την πολιτική που θα εφαρμόζεται.
Ούτε και σε αυτή την περίπτωση τα έργο του θα είναι εύκολο: η ψήφιση του προϋπολογισμού, για παράδειγμα, είναι αδύνατη υπό τις παρούσες συνθήκες. Εκτός και αν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης επιλέξουν την αποχή.
Υπάρχει ακόμα και το φιλόδοξο σχέδιο της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Πορτογαλίας με την Ισπανία μέσω του ισπανικού τρένου υψηλής ταχύτητας AVE.
Το συγκεκριμένο έργο βρέθηκε στην «καρδιά» της προεκλογικής εκστρατείας με το κόμμα της Λέιτε (και την ίδια προσωπικά) να κατηγορούν τον Σόκρατες ότι εξυπηρετεί περισσότερο τα συμφέροντα της Ισπανίας από τα αντίστοιχα της Πορτογαλίας.
Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά για τη μικρή χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου: ακόμα και αυτό της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας.