Συντριβή αεροσκάφους τύπου Α-7..[ 4551 ]

Δείτε το βίντεο από τη συντριβή αεροσκάφους Α-7 - Αεροπλάνα που πολέμησαν στο... Βιετνάμ διαθέτει ακόμη η Ελλάδα! 

 ΗΜΕΡΗΣΙΑ On Line
"Η" Online 26/8 16:51

Ενα παρόμοι αεροσκάφος τύπου Α7 κατέπεσε σήμερα

Αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας τύπου A-7 Corsair έπεσε το πρωί, λόγω μηχανικής βλάβης, σε ορεινή και δύσβατη περιοχή μεταξύ Ροδόπης και Έβρου.

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο χειριστής του εγκατέλειψε επιτυχώς το αεροσκάφος κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος και διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής. Σύμφωνα με πληροφορίες έχει υποστεί μικροτραυματισμούς.
VIDEO:

.

Ο υπουργός Εθνικής 'Αμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, επικοινώνησε άμεσα μαζί του, τον συνεχάρη για την άμεση και σωστή αντίδρασή του και του ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι κατάφερε και να αποφύγει το δυστύχημα ρίχνοντας το αεροσκάφος σε περιοχή όπου δεν δρούσαν άνδρες του Στρατού Ξηράς, στην περιοχή της άσκησης δηλαδή.
.
Υπό κανονικές συνθήκες τα αεροσκάφη αυτά δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται από την Πολεμική Αεροπορία καθώς είναι παλιά και μονοκινητήρια, κάτι που σημαίνει ότι μια οποιαδήποτε βλάβη φέρνει τη συντριβή του. Η Ελλάδα διαθέτει τέτοια αεροσκάφη από το 1974 και άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Πορτογαλία τα έχουν αποσύρει ήδη από τη δεκαετία του '90.
.
Το A-7 Corsair II είναι αμερικανικής κατασκευής, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό κρούσης μεγάλης εμβέλειας. Η Αμερικανική πολεμική αεροπορία χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ στις επιχειρήσεις στην Λιβύη το 1983, στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα το 1989 και το 1991 στην «Καταιγίδα της Ερήμου όπου το αεροπλάνο διέπρεψε. 
.
Το Α-7 ήταν ένα πρωτοπόρο για την εποχή του αεροπλάνο, με πολύ προηγμένα συστήματα μάχης και ναυσιπλοΐας, τα οποία απουσίαζαν ακόμα και από τα καλύτερα καταδιωκτικά της εποχής.
Στην Ελλάδα η χουντική κυβέρνηση μέσα στο γενικό πρόγραμμα αναβάθμισης της Πολεμικής Αεροπορίας παρήγγειλε 60 A-7Ε, τα οποία όμως δεν είχαν την δυνατότητα FLIR και πραγματοποίησης εναέριου ανεφοδιασμού («φιλικού ανεφοδιασμού»). 
 .
Τα υπομοντέλα αυτά ονομάστηκαν A-7H και η σύμβαση για την απόκτησή τους υπεγράφη τον Ιούνιο του 1974. Ένα χρόνο μετά, τα πρώτα αεροσκάφη έφτασαν στα αεροδρόμια της Λάρισας και της Σούδας και τέθηκαν στην διάθεση των ιπτάμενων. Μοιράστηκαν μεταξύ των Μοιρών 347 «Περσέας» (110 ΠΜ), 340 «Αλεπού» και 345 «Λαίλαψ» (αμφότερες της 115 Πτέρυγας Μάχης).
Επιπλέον, το 1980 πραγματοποιήθηκε επιπλέον αγορά 5 διθέσιων εκπαιδευτικών TA-7H. Ταυτόχρονα, ένα από τα Α-7Η μετατράπηκε σε ΤΑ-7Η.
.
 Τέλος, ο στόλος Α-7 της Πολεμικής Αεροπορίας αυξήθηκε, και οι δυνατότητές του αναβαθμίστηκαν με την προσθήκη 62 A-7E και ΤΑ-7C, πλήρως εξοπλισμένων από πλευράς συστημάτων, από τα αποθέματα της Αεροπορίας του Αμερικανικού Ναυτικού το 1992. Τα A-7 προορίζόταν για απόσυρση από τον στόλο της ΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 2010.
====================== 

Ling-Temco-Vought A-7 Corsair II
Περιγραφή
Αποστολή	αεροσκάφος κρούσης
Πλήρωμα	1 (μοντέλα A-7), 2 (μοντέλα TA-7)
Κατασκευαστής	Vought (αργότερα Ling-Temco-Vought)
Διαστάσεις
Μήκος	46 ft 2 in	14.06 m
Εκπέτασμα	38 ft 9 in	11.8 m
Ύψος	16 ft 1 in	4.9 m
Επιφάνεια πτέρυγας	375 ft²	34,83 m²
Βάρος
Άδειο	19,915 lb	8,676 kg
Πλήρες	29,040 lb	13,200 kg
Μέγιστο απογείωσης	42,000 lb	19,050 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες	1 x Allison TF41-A-400 turbofan δίχως μετάκαυση
Ώση	15.000 lbf	67 kN (Α-7Ε)
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα	606 mph	1.123 km/h 300 m/s (Mach 0.94)
Αυτονομία	>2400 km
Μέγιστο ύψος	42.000 ft	12.800 m
Βαθμός ανόδου	15,000 ft/min
Οπλικό φορτίο
Πολυβόλα	1 πυροβόλο M61 Vulcan 20 mm
Βόμβες	GBU-10 Paveway, GBU-12 Paveway II, βόμβες Paveway καθοδηγούμενες με laser, 30x Mk 82 series, και πυρηνικές βόμβες όπως η B61, B28 και B57.
Πύραυλοι	Αέρος-αέρος 2x AIM-9 Sidewinder Aέρος-εδάφους 6x AGM-65 Maverick, 2x AGM-88 HARM, AGM-62 Walleye
Ρουκέτες	CRV-7

Το A-7 Corsair II είναι αμερικάνικης κατασκευής, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος κρούσης μεγάλης εμβέλειας. Η Αμερικανική πολεμική αεροπορία χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ, στις επιχειρήσεις στην Λιβύη, το 1983 στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα, το 1989 στον Παναμά και το 1991 στη «Καταιγίδα της Ερήμου» όπου το αεροπλάνο διέπρεψε. Το Α-7 ήταν ένα πρωτοπόρο για την εποχή του αεροπλάνο, με πολύ προηγμένα συστήματα μάχης και ναυσιπλοΐας, τα οποία απουσίαζαν ακόμα και από τα καλύτερα καταδιωκτικά της εποχής.

Ιστορία

Αν και το A-4 Skyhawk θεωρείτο αποτελεσματικό στον ρόλο κρούσης για το Αμερικανικό Ναυτικό, το αεροπλάνο αυτό ήταν πολύ απλοϊκής σχεδίασης για να φέρει πολύ προηγμένα συστήματα που προετοιμάζονταν για εισαγωγή σε υπηρεσία. Ταυτόχρονα, το μικρό του μέγεθος σήμαινε και μικρή ικανότητα μεταφοράς καυσίμων και οπλικού φορτίου. Έτσι, το 1964, παρουσιάστηκαν οι προδιαγραφές για το πρόγραμμα VAL (V = βαρύτερο του αέρα, A = κρούσης, L = ελαφρό) και οι κατασκευαστές αεροσκαφών κλήθηκαν να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους.
Τελικά, τέσσερις εταιρείες συμμετείχαν: η Vought, η Douglas, η Grumman και η NAA. Καθώς το ναυτικό δεν ήθελε να επιβαρύνει πολύ τον προϋπολογισμό του και να επανεκπαιδεύσει εκτενώς το προσωπικό του, έθεσε ως όρο, οι προτάσεις που θα παρουσιάζονταν να είχαν ως βάση αεροσκάφη ήδη σε υπηρεσία. Φυσικός νικητής, υπό αυτές τις προϋποθέσεις ήταν το σχέδιο της Vought, η οποία κατασκεύαζε εκείνη τη χρονική περίοδο το F-8 Crusader, το κύριο καταδιωκτικό που επιχειρούσε από τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Κι αυτό, γιατί η πρότασή της ήταν στην ουσία μια αντιγραφή του Crusader, με κοντύτερη άτρακτο. Στις 19 Μαρτίου 1964, η Vought ανέλαβε την κατασκευή και την παράδοση των αεροσκαφών, με το χαρακτηριστικό A-7. Το αεροπλάνο ονομάστηκε αργότερα Corsair II, προς τιμήν του F4U Corsair της ίδιας εταιρείας.
Το αεροσκάφος υπηρέτησε επίσης και την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, σε μια προσπάθεια να σμικρυνθούν τα έξοδα εξοπλισμού των σωμάτων του Αμερικανικού στρατού. Τα αεροσκάφη αυτά είχαν μικρές διαφοροποιήσεις από αυτά τα οποία χρησιμοποιούσε το Ναυτικό, το οποίο λίγο αργότερα αναγκάστηκε να ακολουθήσει τις αλλαγές της Αεροπορίας, καθώς βελτίωναν την απόδοση του αεροσκάφους.

Corsair II της Πορτογαλικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Το A-7 πέταξε την πρώτη επιχειρησιακή αποστολή του το 1966 και παρέμεινε εν υπηρεσία με τον κύριο χρήστη τους, το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό, μέχρι τον Μάιο του 1991, ενώ σήμερα μόνο η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποιεί τακτικά τον τύπο. Άλλες δύο χώρες, η Πορτογαλία και η Ταϊλάνδη ήταν χρήστες του, όμως η Πορτογαλία απέσυρε τα αεροσκάφη της το 1999, ενώ τα Ταϊλανδικά A-7 παραμένουν επιχειρησιακά μόνο σε περίπτωση ιδιαίτερα έκτακτης ανάγκης. Η δε παραγωγή του αεροσκάφους σταμάτησε το 1984 και 1570 αεροσκάφη κατασκευάστηκαν συνολικά.

Το αεροσκάφος

Το Corsair κινείται στις υψηλές υποηχητικές ταχύτητες, κινούμενο από έναν αεριοστροβιλοπροωθητήρα TF-41-A-400, δίχως μετάκαυση. Η προσφερόμενη ώση είναι 67 kN (15,000 lbf). Σε συνδυασμό με την μεγάλη γωνία του εκπετάσματος (sweep angle), ο κινητήρας δίνει τη δυνατότητα στο A-7 να κινηθεί με ταχύτητες της τάξης του Mach 0.94 στα 20,000 πόδια (~6,500 m), και με μια ακτίνα ενεργείας 1,900 ναυτικών μιλίων (3400+ χιλιόμετρα), που παραμένει μεγαλύτερη ακόμα και αυτή των πιο σύγχρονα ελαφρά μαχητικά όπως του F-16. Εντούτοις, η πλειοψηφία των πιλότων που πέταξε το αεροσκάφος θεωρούσε ότι ήταν αδύναμο από πλευράς κινητήρων και ότι αυτό του στερούσε δυνατότητες μάχης, ειδικά στον τομέα της αερομαχίας.

Πιλοτήριο ενός Α-7D.

Το Α-7 εισήγαγε ορισμένες σημαντικές καινοτομίες. Η πρώτη και κυριότερη ήταν η χρήση Heads Up Display (HUD) σε αεροπλάνο. Το HUD βοήθησε σημαντικά στην αποτελεσματικότητα του ως ελαφρού βομβαρδιστικού, καθώς πλέον ο πιλότος είχε μια πλήρη εικόνα της πτητικής κατάστασης του αεροσκάφους και χειριζόταν τα οπλικά συστήματα ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε και επίγνωση της κατάστασης γύρω του. Δεύτερον, η ενοποίηση του ραντάρ AN/APQ-116 με το σύστημα πλοήγησης, το οποίο ήταν πλέον πλήρως ψηφιακό. Έτσι, το Α-7 μπορεί να διορθώνει μόνο του τις τυχόν αποκλίσεις του αδρανειακού συστήματος ναυσιπλοΐας που διαθέτει, καθώς και να δίνεται η δυνατότητα προβολής της θέσης του αεροσκάφους σε ψηφιακό χάρτη - άλλη μια καινοτομία που βοήθησε στην επιβίωση του σε δύσκολα περιβάλλοντα όπως στο Βιετνάμ και στην "Καταιγίδα της Ερήμου". Τέλος, το πλήρως ψηφιακό σύστημα άφεσης όπλων χρησιμοποιήθηκε για να εκτελεστούν οι πρώτοι "χειρουργικοί" βομβαρδισμοί, είτε με "χαζές" είτε με "έξυπνες" βόμβες, και μάλιστα από μεγαλύτερα ύψη και αποστάσεις από ότι συνήθως, επιτρέποντας στο Corsair να παραμείνει εκτός ακτίνας των ελαφρών αεροπορικών και πυρών από ελαφρά όπλα ("trash fire" στην αργκό των πιλότων).

Βλήμα AGM-82 Walleye σε πυλώνα ενός A-7 Corsair II.

Το οπλικό φορτίο του Corsair μπορεί να είναι καθοδηγούμενα από λέιζερ βλήματα, πύραυλοι κατά τεθωρακισμένων, βόμβες διασποράς, πύραυλοι αντί-ραντάρ και ένα πολυβόλο M61 Vulcan. Σημαντική είναι η ικανότητα χρήσης πυραύλων ανίχνευσης θερμότητας στους φορείς των ακροπτέρυγων, που του δίνει την ικανότητα περιορισμένης αυτοάμυνας ενάντι εναέριων στόχων, ή ακόμα και την προσβολή