Γαλλία : Τόπλες και φεμινιστική ισότητα [ 269 ]

Το τόπλες πέθανε στη Γαλλία Το δημοφιλέστερο γαλλικό μπανιερό υποχώρησε και δεν ταυτίζεται με την ισότητα Τhe Guardian 25-07-09 Για ορισμένους αποτελεί επαναλαμβανόμενο μοτίβο των καρτ ποστάλ της Κυανής Ακτής. Για άλλους συνιστά σύμβολο των φεμινιστικών αγώνων στη Γαλλία. Η ηλιοθεραπεία χωρίς στηθόδεσμο, γνωστή και ως τόπλες, ήταν κάποτε πεδίο σκληρών συγκρούσεων στη Γαλλία, ειδικά μετά τον Μάη του 1968. Οι μεσαίες τάξεις με υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο επέμεναν ότι είναι δικαίωμα των γυναικών να αποχωρίζονται το σουτιέν τους, ενώ οι οικογενειάρχες ισχυρίζονταν ότι οι ακάλυπτες θηλές θα τρομοκρατούσαν τα παιδιά. Επί πολλές δεκαετίες η Γαλλία υπερηφανευόταν πως ήταν η παγκόσμια πρωτεύουσα των ημίγυμνων γυναικών στις παραλίες. Τώρα όμως η χώρα αντιμετωπίζει μία άτακτη υποχώρηση στο θέμα του στηθόδεσμου. Μία νεότερη γενιά γυναικών καλύπτεται, επικαλούμενη νέες φεμινιστικές προτεραιότητες, όπως οι φόβοι για καρκίνο του δέρματος, αλλά και η εξέγερση κατά της κουλτούρας του όμορφου σώματος ως φετίχ. Ηγεμονία του τόπλες Γάλλοι ακαδημαϊκοί και ιστορικοί πέρασαν τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού ερευνώντας την κοινωνιολογική σημασία της εγκατάλειψης του κάποτε δημοφιλέστερου γαλλικού μπανιερού, του μονοκίνι. Από τη δεκαετία του ’70, το γαλλικό κράτος αρνιόταν να απαγορεύσει το τόπλες ή «le topless», όπως το αποκαλούν οι Γάλλοι. Τα ημίγυμνα κορίτσια στις παραλίες αναδείχθηκαν σε σήμα κατατεθέν του γαλλικού καλοκαιριού. Ηταν κομμάτι της εθνικής υπερηφάνειας το γεγονός πως η ελευθερία στη δημόσια έκθεση της σάρκας απαγορευόταν σε πουριτανικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ. Το γυναικείο σώμα έχει επανειλημμένα βρεθεί στο επίκεντρο εθνικών κοινωνικών αντιπαραθέσεων στη Γαλλία. Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί Λεπέν είχε κυκλοφορήσει κάποτε αφίσα κατά της μετανάστευσης στην οποία απεικονίζονταν από τη μία πλευρά ανέμελες τόπλες λουόμενες στη δεκαετία του ’90 και από την άλλη γυναίκες καλυμμένες με μπούργκα στις ακτές της χώρας το 2010. Ωστόσο, οι σύγχρονες Γαλλίδες, ηλικίας 18 έως 30 ετών, απορρίπτουν την έξοδο στις παραλίες άνευ στηθόδεσμου, ενισχύοντας τις πωλήσεις μπικίνι και παλιομοδίτικων ολόσωμων μαγιό. Κατά μήκος της τεχνητής παραλίας στο Σηκουάνα, που άνοιξε αυτήν την εβδομάδα, η ηλιοθεραπεία χωρίς σουτιέν τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο. Ο δήμαρχος του Σεν Τροπέ δήλωσε εξάλλου ότι ο μύθος των καρτ ποστάλ με τα γυναικεία κάλλη στον ελιτίστικο τουριστικό προορισμό είναι παρωχημένος, αφού όλο και λιγότερες γυναίκες κολυμπούν τόπλες. Τα γαλλικά ΜΜΕ επιμένουν ότι οι πενηντάρες –αυτές, δηλαδή, που συμμετείχαν στους αγώνες απελευθέρωσης των γυναικών– τείνουν να αποχωρίζονται ευκολότερα το στηθόδεσμό τους. Μία πωλήτρια μαγιό επισημαίνει ότι το τόπλες δεν θεωρείται πλέον φεμινιστική πράξη, καθώς οι νεότερες γυναίκες πιστεύουν πως η μισθολογική εξίσωση και η κατανομή των οικογενειακών βαρών είναι πιο πιεστικά πεδία μάχης για την ισότητα των δύο φύλων. Υπερσεξουαλικοποίηση Στην καρδιά του φετινού φαινομένου σεμνοτυφίας βρίσκεται το βιβλίο του ιστορικού Κριστόφ Γκρανιέ με τίτλο Σώμα του καλοκαιριού, μία κοινωνική ιστορία της παραλίας και του κορμιού στη Γαλλία. «Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, η τόπλες κολύμβηση συνδέθηκε με το γυναικείο κίνημα, την σεξουαλική απελευθέρωση και την επιστροφή στη Φύση. » Αντίθετα, στην σημερινή εποχή προβάλλονται νέες αξίες, το τόπλες ταυτίζεται όχι με την ισότητα, αλλά με την επιθυμία, την υπερσεξουαλικοποίηση του σώματος, το τέλειο κορμί και τις χυμώδεις καμπύλες. » Αναφέρεται όχι στην εξοικείωση των γυναικών με το σώμα τους, αλλά συνδέεται με την κουλτούρα του ιδανικού σώματος, στο οποίο η παραμικρή ατέλεια θεωρείται ανυπόφορη», γράφει ο Γάλλος ιστορικός.