ΚΚΕ - Ζητείται αυτοκριτική.
Μια και αναφερθήκαμε στα άλλα κόμματα και για να μην υπάρχουν παράπονα
Μια και αναφερθήκαμε στα άλλα κόμματα και για να μην υπάρχουν παράπονα
Γιατί ρε "σύντροφοι"..τόσο χοντρά κοντάρια για τόσο.. μικρά πανάκια-σημαίεςμήπως τα έχετε για ρόπαλα
Η πολλαπλή ανάγνωση που έχει το μήνυμα της πρωτοφανούς, στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου, αποχής των εκλογέων από την ψηφοφορία της 7ης Ιουνίου, περιλαμβάνει και την «Αριστερά του Περισσού».
Το ΚΚΕ, που θεωρείται φορέας της «ορθόδοξης άποψης» στο αριστερό κίνημα της Ελλάδας κινείτο τα τελευταία χρόνια συνεχώς ανοδικά.
Όμως στις «εκλογές της αποχής και των μηνυμάτων» της περασμένης Κυριακής βρέθηκε και αυτό στο καναβάτσο.
Η απώλεια ενός ευρωβουλευτή και των 155.000 ψηφοφόρων από τις ευρωεκλογές του 2004 και τις εθνικές εκλογές του 2007 ( 428.000 το 2009 , 580.000 το 2004 και 583.000 το 2007 ) είναι ένα αρνητικό μήνυμα που έρχεται να ανατρέψει τις δύο θετικές παραμέτρους που είχε το ΚΚΕ στην φαρέτρα του σε αυτές της εκλογές.
Την παράμετρο της παράδοσης, όπου οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ ανέκαθεν προσέρχονται στις κάλπες και κινητοποιούνται για την υπερψήφιση του κόμματός τους, και την παράμετρο των εξαιρετικά ευνοϊκών συνθηκών για το ΚΚΕ, λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Σίγουρα μια αιτία πιθανόν να είναι οι τόνοι λάσπης που εξαπολύθηκαν εναντίον του , τόσο από την πλευρά του ΠαΣοΚ ,όσο και από την πλευρά του κ. Καρατζαφέρη.
Και οι δύο είχαν τους ...«ιδιαίτερους» λόγους τους. Το ΠαΣοΚ για τον προσπορισμό ψηφοφόρων του ΚΚΕ ,μέσω του γνωστού «φασιστικού δόγματος Πάγκαλου», και το ΛΑΟΣ για την μείωση των ψηφοφόρων του ΚΚΕ με σκοπό την υφαρπαγή της μίας εκ των τριών εδρών του ΚΚΕ. Πράγμα που τελικά κατάφερε συνεπικουρούμενο στη λασπολογία του ΠαΣοΚ.
Η ηγεσία του Περισσού πρέπει να αναλύσει με την πρέπουσα προσοχή το εκλογικό αποτέλεσμα για να εξαγάγει τα σωστά συμπεράσματα.
Κατ` αρχάς πρέπει να αλλάξει τακτική έναντι της προβοκάτσιας, η οποία είναι σίγουρο ότι θα επαναληφθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Θα πρέπει όμως να κάνει και την αυτοκριτική της τόσο σε πρόσωπα όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Αυτή η αποτυχία έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι συνέβη σε συνθήκες πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, περίοδο κατά την οποία θα έπρεπε, -σύμφωνα με τα μαρξιστικά ειωθότα -, να αυξάνεται η συσπείρωση γύρω από τα κομμουνιστικά κόμματα . Πράγμα που δεν έγινε!
Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν ότι το κυριότερο πρόβλημα που παρουσιάζει το ΚΚΕ, είναι τα μουχλιασμένα μυαλά του Περισσού, με τον πεισματικό δογματισμό τους που οδηγεί στον δρόμο της ιδεαλιστικής αντιμετώπισης των γεγονότων που εκφράζεται στο να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στην τακτική τους και όχι την τακτική τους στην πραγματικότητα.
Απαιτείται άμεσα ιδεολογικός εκσυγχρονισμός. Δεν είναι δυνατόν σε κάθε εκσυγχρονιστική φωνή και να τοποθετούν την ταμπέλα του ρεφορμισμού.
Τα αραχνιασμένα μυαλά του Περισσού, πάσχοντα από πολιτικό Αλτσχάϊμερ, αγνοούν τις Λενινιστικές υποθήκες πάνω στο ζήτημα της αυτοκριτικής.
Να τι αναφέρει ο Λένιν: «Η στάση ενός πολιτικού κόμματος απέναντι στα λάθη του είναι ένα από τα ασφαλέστερα κριτήρια για τη σοβαρότητα του . Να αναγνωρίζει ανοικτά τα λάθη του, να βρίσκει τις αιτίες του λάθους, να αναλύει την κατάσταση που τα γέννησε, να εξετάζει προσεκτικά τα μέσα για τη διόρθωση του λάθους, αυτό είναι το γνώρισμα ενός σοβαρού κόμματος, αυτό θα πει εκπλήρωση από μέρους του των υποχρεώσεών του», (Β. Ι. Λένιν: Για τους κανόνες της κομματικής ζωής και τις αρχές της κομματικής καθοδήγησης,).
Μπορεί προσωπικά να διαφωνώ κάθετα με την ιδεολογία του ΚΚΕ. Όμως δεν παύω ποτέ στην ζωή μου να υποστηρίζω ότι αυτό το ιστορικό κόμμα είναι απαραίτητο στην κοινωνικοπολιτική σκακιέρα της χώρας μας.
Όσο πιο γρήγορα λοιπόν προβεί στην αυτοκριτική του, τόσο καλύτερα θα ισορροπεί η κοινωνικοπολιτική ζυγαριά.
Πηγή / Politis
Το ΚΚΕ, που θεωρείται φορέας της «ορθόδοξης άποψης» στο αριστερό κίνημα της Ελλάδας κινείτο τα τελευταία χρόνια συνεχώς ανοδικά.
Όμως στις «εκλογές της αποχής και των μηνυμάτων» της περασμένης Κυριακής βρέθηκε και αυτό στο καναβάτσο.
Η απώλεια ενός ευρωβουλευτή και των 155.000 ψηφοφόρων από τις ευρωεκλογές του 2004 και τις εθνικές εκλογές του 2007 ( 428.000 το 2009 , 580.000 το 2004 και 583.000 το 2007 ) είναι ένα αρνητικό μήνυμα που έρχεται να ανατρέψει τις δύο θετικές παραμέτρους που είχε το ΚΚΕ στην φαρέτρα του σε αυτές της εκλογές.
Την παράμετρο της παράδοσης, όπου οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ ανέκαθεν προσέρχονται στις κάλπες και κινητοποιούνται για την υπερψήφιση του κόμματός τους, και την παράμετρο των εξαιρετικά ευνοϊκών συνθηκών για το ΚΚΕ, λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Σίγουρα μια αιτία πιθανόν να είναι οι τόνοι λάσπης που εξαπολύθηκαν εναντίον του , τόσο από την πλευρά του ΠαΣοΚ ,όσο και από την πλευρά του κ. Καρατζαφέρη.
Και οι δύο είχαν τους ...«ιδιαίτερους» λόγους τους. Το ΠαΣοΚ για τον προσπορισμό ψηφοφόρων του ΚΚΕ ,μέσω του γνωστού «φασιστικού δόγματος Πάγκαλου», και το ΛΑΟΣ για την μείωση των ψηφοφόρων του ΚΚΕ με σκοπό την υφαρπαγή της μίας εκ των τριών εδρών του ΚΚΕ. Πράγμα που τελικά κατάφερε συνεπικουρούμενο στη λασπολογία του ΠαΣοΚ.
Η ηγεσία του Περισσού πρέπει να αναλύσει με την πρέπουσα προσοχή το εκλογικό αποτέλεσμα για να εξαγάγει τα σωστά συμπεράσματα.
Κατ` αρχάς πρέπει να αλλάξει τακτική έναντι της προβοκάτσιας, η οποία είναι σίγουρο ότι θα επαναληφθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Θα πρέπει όμως να κάνει και την αυτοκριτική της τόσο σε πρόσωπα όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Αυτή η αποτυχία έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι συνέβη σε συνθήκες πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, περίοδο κατά την οποία θα έπρεπε, -σύμφωνα με τα μαρξιστικά ειωθότα -, να αυξάνεται η συσπείρωση γύρω από τα κομμουνιστικά κόμματα . Πράγμα που δεν έγινε!
Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν ότι το κυριότερο πρόβλημα που παρουσιάζει το ΚΚΕ, είναι τα μουχλιασμένα μυαλά του Περισσού, με τον πεισματικό δογματισμό τους που οδηγεί στον δρόμο της ιδεαλιστικής αντιμετώπισης των γεγονότων που εκφράζεται στο να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στην τακτική τους και όχι την τακτική τους στην πραγματικότητα.
Απαιτείται άμεσα ιδεολογικός εκσυγχρονισμός. Δεν είναι δυνατόν σε κάθε εκσυγχρονιστική φωνή και να τοποθετούν την ταμπέλα του ρεφορμισμού.
Τα αραχνιασμένα μυαλά του Περισσού, πάσχοντα από πολιτικό Αλτσχάϊμερ, αγνοούν τις Λενινιστικές υποθήκες πάνω στο ζήτημα της αυτοκριτικής.
Να τι αναφέρει ο Λένιν: «Η στάση ενός πολιτικού κόμματος απέναντι στα λάθη του είναι ένα από τα ασφαλέστερα κριτήρια για τη σοβαρότητα του . Να αναγνωρίζει ανοικτά τα λάθη του, να βρίσκει τις αιτίες του λάθους, να αναλύει την κατάσταση που τα γέννησε, να εξετάζει προσεκτικά τα μέσα για τη διόρθωση του λάθους, αυτό είναι το γνώρισμα ενός σοβαρού κόμματος, αυτό θα πει εκπλήρωση από μέρους του των υποχρεώσεών του», (Β. Ι. Λένιν: Για τους κανόνες της κομματικής ζωής και τις αρχές της κομματικής καθοδήγησης,).
Μπορεί προσωπικά να διαφωνώ κάθετα με την ιδεολογία του ΚΚΕ. Όμως δεν παύω ποτέ στην ζωή μου να υποστηρίζω ότι αυτό το ιστορικό κόμμα είναι απαραίτητο στην κοινωνικοπολιτική σκακιέρα της χώρας μας.
Όσο πιο γρήγορα λοιπόν προβεί στην αυτοκριτική του, τόσο καλύτερα θα ισορροπεί η κοινωνικοπολιτική ζυγαριά.
Πηγή / Politis
No comments:
Post a Comment